Σχετικά με την εν εξελίξει δίωξη του αναρχικού Ιρανού μετανάστη Abtin Parsa

«Ήμουν ένας 16χρονος με αναρχικές απόψεις και αθεϊστικές πεποιθήσεις. Βασανίστηκα εξαιτίας των αθεϊστικών μου απόψεων και της αντικυβερνητικής μου στάσης ενώ ήμουν μαθητής στην πόλη Zarghan, στο Ιράν». 

Έτσι εξιστορούσε ο 22χρονος σήμερα Abtin Parsa, αναρχικός μετανάστης και αιτών πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα όπου βρίσκεται από το 2017, την αντιμετώπισή του από τις ιρανικές αρχές μεταξύ του 2014 και το 2015 σε παλαιότερο κείμενό του.

Τον Ιανουάριο του 2019 συνελήφθη στην Πάτρα κατά την προσπάθειά του να περάσει στην Ιταλία με πλαστό διαβατήριο (η δίκη εκκρεμεί), ενώ τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό για απείθεια.

Άτομο με ανοιχτή πολιτική και κινηματική δράση στον εγχώριο αντιεξουσιαστικό χώρο τα τελευταία χρόνια, κατά καιρούς δημοσιοποιεί ενυπόγραφα κείμενά του μέσω του ίντερνετ και των social media.

Σε ένα από αυτά, το οποίο αναρτήθηκε στον αντιεξουσιαστικό ιστότοπο πληροφόρησης Athens Indymedia στις 9 Μαρτίου, προέβη σε μια εκτενή ανάλυση του μεταναστευτικού ζητήματος και της αλληλεγγύης προς τους μετανάστες.

«Πιστεύω πως το μεταναστευτικό δεν λύνεται αλλάζοντας τους νόμους επειδή ο καπιταλισμός και το κράτος δημιουργούν την μεταναστευτική κρίση», επισήμανε στο εν λόγω κείμενο.

«Γι’ αυτό η αλληλεγγύη στους μετανάστες θα πρέπει να έχει αντικρατικά και αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά», συμπέρανε.

«Εμείς σαν μετανάστες θα πρέπει να παλέψουμε για τις ανάγκες μας και αυτή την στιγμή η μεγαλύτερη ανάγκη μας είναι η επιβίωση, γι’ αυτό και πρέπει να καταστρέψουμε αυτούς που μας σκοτώνουν», υπογράμμισε.

«Δεν είμαστε επικίνδυνοι για την κοινωνία˙οι μπάτσοι είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία και οι μόνοι τρομοκράτες είναι το κράτος και ο καπιταλισμός», διευκρίνισε.

Ήταν, όμως, μια συγκεκριμένη φράση του που, εντέχνως αποκομμένη από το υπόλοιπο κείμενο, ερμηνεύτηκε από τα πάντα πρόθυμα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. ως έκκληση να οπλιστούν οι μετανάστες στον Έβρο. 

Αυτή η φράση αναπαράχθηκε ευρύτατα, προκειμένου να φιλοτεχνηθεί το επιθυμητό από την εξουσία και τους μηχανισμούς της προφίλ του επικίνδυνου «τρομοκράτη», και δη μετανάστη.

Σε καταγγελία του, που αναρτήθηκε διαδικτυακά στις 23 Μαρτίου, κατηγόρησε συγκεκριμένα τον τηλεοπτικό σταθμό  STAR για «ξεκάθαρη χειραγώγηση» των λέξεών του και εστίαση στην ιδιότητά του ως μετανάστη.

Σχεδόν τρεις βδομάδες μετά τη δημοσίευση του κειμένου, στις 29 Μαρτίου, και εν μέσω πρωτόγνωρων περιοριστικών μέτρων εξαιτίας ή υπό το πρόσχημα της πανδημίας, ο Abtin Parsa συνελήφθη από την «Αντι»τρομοκρατική στην πλατεία Βικτωρίας.

Την επομένη οδηγήθηκε στο Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας. 

Η εκδίκαση της υπόθεσης αναβλήθηκε, όμως, για την Πέμπτη 9 Απριλίου λόγω αντιρρήσεων της υπεράσπισης στο να αναγνωστούν οι ένορκες καταθέσεις που περιλαμβάνονται στη δικογραφία.

Μια δικογραφία, της οποίας, σε κάθε περίπτωση, το ακριβές περιεχόμενο παραμένει ακόμα άγνωστο τόσο στον διωκόμενο όσο και στην συνήγορο υπεράσπισης.

Στη συνέχεια, του αποδόθηκε η πλημμεληματική κατηγορία της «προώθησης ένοπλης εξέγερσης» με την επιβαρυντική διάταξη του 187Α, του διαβόητου «τρομονόμου», ακριβώς λόγω του «επίμαχου» δημοσιεύματος.

Πρόκειται για την πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που απαγγέλλεται τέτοια κατηγορία στο πλαίσιο του 187Α.

Αυτό συνιστά μια ξεκάθαρη απόπειρα των κατασταλτικών μηχανισμών να ποινικοποιήσουν έναν πολιτικό λόγο που αντιτίθεται στον κυρίαρχο, όσο «αμφιλεγόμενος» ή «εμπρηστικός» κι αν αυτός μπορεί να θεωρηθεί από κάποιους.

Το ίδιο βέβαια δεν ισχύει για τον αντιμεταναστευτικό/ξενοφοβικό λόγο και τις απορρέουσες από αυτόν έκνομες πρακτικές. Αυτός όχι μόνο επιβραβεύεται και επικροτείται, αλλά και αντανακλά την κυρίαρχη πολιτική στρατηγική.

Σε μια κοινωνική και πολιτική συγκυρία ανάδυσης ενός επιθετικού μετα-μοντέρνου ολοκληρωτισμού που «σαρώνει» δικαιώματα κατακτημένα μέσα από αιματηρούς αγώνες, η υπόθεση του Abtin Parsa σίγουρα αποκτά ευρύτερες προεκτάσεις.

Πολλαπλώς στοχοποιημένος ο ίδιος, ως αναρχικό πολιτικό υποκείμενο και μετανάστης, θεωρείται από την εξουσία ένας «αδύναμος κρίκος». 

Οι αμέσως επόμενοι «αδύναμοι κρίκοι» μπορεί να είναι όσοι εργαζόμενοι επιλέξουν προσεχώς να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους που βάναυσα καταργούνται, αναστέλλονται ή περιστέλλονται υπό το πρόσχημα της εν εξελίξει πανδημίας.

Γι’ αυτό και υποθέσεις όπως του Abtin Parsa είναι σημαντικές ψηφίδες του «μωσαϊκού» ενός πολέμου ενάντια στα καταπιεζόμενα στρώματα της κοινωνίας, ο οποίος μαίνεται.