Nick Saloman: «Αν έχεις όνειρα, γιατί να μην προσπαθείς να τα πραγματοποιήσεις;»

 

Μουσικά και στιχουργικά ωριμότερος από ποτέ, ο Βρετανός (νεο)ψυχεδελικός «σαμάνος» και κινητήρια δύναμη των The Bevis Frond Nick Saloman μάς μιλά με αφορμή τη νέα του δουλειά Little Eden, που κυκλοφορεί στις 10 Σεπτεμβρίου.

Μουσικός, τραγουδιστής, στιχουργός, ραδιοφωνικός παραγωγός, συλλέκτης δίσκων βινυλίου... Μου φαίνεται πως όλη σου η ύπαρξη περιστρέφεται γύρω από τη μουσική.

Είναι αρκετά ακριβές αυτό; Είναι η μουσική το πιο αποτελεσματικό «ναρκωτικό» από όλα;

Γεια χαρά! Λοιπόν, όπως έχεις συνειδητοποιήσει, η μουσική είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της ζωής μου, αλλά δεν είναι το παν.

Μου αρέσουν πραγματικά τα σπορ -ιδίως το ποδόσφαιρο-, η αρχιτεκτονική, η τέχνη, η λογοτεχνία, η φωτογραφία και, βεβαίως, είμαι επίσης ένας αφοσιωμένος άνθρωπος της οικογένειας.

Από τη φωτογραφία του εξωφύλλου μέχρι το τελευταίο ψυχεδελικό riff, το Little Eden είναι μια δουλειά στιχουργικής και μουσικής ωριμότητας.

Ποια είναι η ιδέα σου για την ωριμότητα; Την πετυχαίνουμε ποτέ, ή γυρνάμε σε κύκλους μέχρι που τελικά τα παρατάμε;

Υποθέτω ότι η ωριμότητα έχει κάτι να κάνει με το να γερνάς. Ώριμο τυρί σημαίνει παλιό τυρί!

Υποθέτω πως σημαίνει να θέτεις σε εφαρμογή όλα όσα μαθαίνεις κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου. Θα έλπιζα να μη σταματήσω να μαθαίνω ποτέ, κάτι που πιθανόν πάει να πει ότι ποτέ δεν πετυχαίνεις την πλήρη ωριμότητα.

Μιλώντας για τη φωτογραφία του εξωφύλλου, αντιπροσωπεύει την αντίληψή σου για την Εδέμ, ή θα μπορούσε να γίνει αντιληπτή ως σαρκασμός;

Τίποτα από τα δύο στην πραγματικότητα.

Η φωτογραφία είχε σκοπό να αποτυπώσει το πώς η κοινωνική στέγαση των μεταπολεμικών χρόνων αρχικά εκλαμβανόταν ως ένα νέο ξεκίνημα, και ως τεράστια βελτίωση του τρόπου ζωής των ανθρώπων σε σχέση με την προπολεμική περίοδο.

Τα κτίρια στις φωτογραφίες χτίστηκαν τη δεκαετία του 1970, και τώρα, πενήντα χρόνια μετά, έχουν γίνει ακατάλληλα για κατοίκηση και κατεδαφίζονται. Προσπαθούσα να επιχειρηματολογήσω σχετικά την παροδική οπτική μιας αφηρημένης «Εδέμ».

«Δοκίμασες τον θυμό/Δοκίμασες την απάθεια/Δοκίμασες την πίκρα/Δοκίμασες την τυραννία/Αλλά πάντα υπάρχει η αγάπη/Θα μπορούσες να δοκιμάσεις την αγάπη», τραγουδάς στο There’s always love.

Ποιος είναι ο ρόλος της αγάπης στη ζωή του Nick Saloman- και στα δημιουργικά του εγχειρήματα;

Λοιπόν, όντας «παιδί» της δεκαετίας του ’60, σίγουρα νομίζω ότι η αγάπη είναι ένα ουσιώδες κομμάτι της ζωής. Προσωπικά, αγαπώ την οικογένειά μου, κι αυτό αυτό είναι κάτι μόνιμο και άνευ όρων.

Ποτέ δεν είμαι σίγουρος αν αγαπώ το ποδόσφαιρο, τη μουσική, την τέχνη κ.λπ., ή αν απλώς μου αρέσουν πολύ. Η αγάπη που έχεις για κάτι άψυχο είναι πολύ διαφορετική από εκείνη προς την κόρη σου, για παράδειγμα.

«Κρατήσου από τα όνειρά σου να πετάς/Μη σταματήσεις ποτέ να προσπαθείς», προτείνεις χαρωπά στον ακροατή στο επικό τελευταίο κομμάτι, Dreams of flying.

Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που ενδυναμώνει και αναζωογονεί τα δικά σου όνειρα τού να πετάς;

Όχι, όχι πραγματικά. Είναι απλά ένα τραγούδι σχετικά με το να μην τα παρατάς. Αν έχεις όνειρα, γιατί τότε να μην προσπαθείς να τα πραγματοποιήσεις;

Το να ονειρεύεσαι και μόνο αρκεί σε μια εποχή βαθιάς και πολύπλευρης συστημικής κρίσης- είτε πολιτισμικής, πολιτικής, οικονομικής είτε επιδημιολογικής;

Λοιπόν, ξεκάθαρα όχι.

Νομίζω πως πρέπει να υπάρξει κάποιου είδους δράση ώστε να συντελεστεί μια αλλαγή προς το καλύτερο, αλλά αυτό που εγώ αντιλαμβάνομαι ως «καλύτερο» ίσως δεν ταυτίζεται με αυτό που άλλοι θεωρούν ως τέτοιο.

Ποια είναι η γνώμη σου για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στη μετα-Brexit Βρετανία;

Αυτή είναι μια αρκετά φορτισμένη ερώτηση. Προσωπικά -κι αυτή είναι απλώς η γνώμη μου- νομίζω ότι το Brexit είναι μια απόλυτη καταστροφή. Δεν μπορώ να δω τίποτα καλό σ’ αυτό. Ωστόσο, πολλοί Βρετανοί δε συμμερίζονται τις απόψεις μου.

Σιχαίνομαι την τρέχουσα βρετανική κυβέρνηση. Είναι ένα μάτσο πλούσιων, με τίτλους ευγένειας, ψευδόμενων ατόμων που προωθούν τους εαυτούς τους καθοδηγούμενοι από έναν τύπο που δε θα εμπιστευόμουν.  

Όλο αυτό το φιάσκο ξεκίνησε με τον Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος εξαφανίστηκε αμέσως μόλις το Brexit έσκασε στα μούτρα του, και τώρα βρίσκεται υπό διερεύνηση για πιθανή μαζική περίπτωση απάτης.

Αγαπώ τη Βρετανία, αλλά αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση προσπαθεί να εξευμενίσει ανθρώπους που διατηρούν ύποπτες απόψεις, προκειμένου να αποκομίσει τις ψήφους τους. Είναι ντροπιαστικό. Αξίζουν να κατηγορηθούν για προδοσία!

Πάντα μισούσα την Μάργκαρετ Θάτσερ, αλλά τουλάχιστον νομίζω ότι όντως εννοούσε αυτά που έλεγε, όχι όπως αυτό το τσούρμο.

Στην τελευταία σου δουλειά αγκαλιάζεις, απορροφάς και μετασχηματίζεις τις γνωστές μουσικές επιρροές σου με έναν ολότελα φρέσκο και πρωτότυπο τρόπο. Τιμάς και λατρεύεις αυτή την προσωπική «κληρονομιά»;

Ναι, ασφαλώς. Όπως το έχουμε συζητήσει, η μουσική είναι πολύ σημαντική για μένα, και πάνω απ’ όλα είμαι ένας οπαδός. Θα ήταν πολύ δύσκολο να κάνω όσα κάνω αν δεν ήμουν ένας οπαδός.

Μετά από πολλές κυκλοφορίες στη Woronzow Records, υπέγραψες στη Fire Records το 2018. Νιώθεις άνετα στο νέο σου «σπίτι»;

Και μιας κι είσαι «παιδί» της ανεξάρτητης σκηνής, πόσο κρίσιμη είναι η ύπαρξη ανεξάρτητων/μικρών εταιρειών στις μέρες μας;

Είναι πολύ σημαντική. Όταν πρωτοξεκίνησα να φτιάχνω δίσκους, δεν υπήρχε το Ίντερνετ, οπότε αν δεν υπέγραφες σε κάποια εταιρεία, η μόνη σου επιλογή ήταν να το κάνεις μόνος σου.

Αυτό ήταν αρκετά δύσκολο, βέβαια, γιατί το να βγάζεις δίσκους κοστίζει, και πολλοί μουσικοί δε διαθέτουν καθόλου χρήματα.

Έπαιζα σε συγκροτήματα από τα τέλη της δεκαετίας του ’60, αλλά, παρά τις καλύτερες προσπάθειές μου, ποτέ δεν υπέγραψα.

Το 1986 πήρα κάποια χρήματα ως αποζημίωση για ένα ατύχημα με μηχανή, και χρησιμοποίησα μέρος τους για τη δημιουργία ενός άλμπουμ.

Ήμουν τριαντατριών χρονών, και φανταζόμουν πως ποτέ δε θα έφτανα κάπου, αλλά ήθελα να έχω κάποιου είδους καταγραφή τού τι επρόκειτο να κάνω μουσικά. Δεν περίμενα να ενδιαφερθεί κανένας.

Όταν άρχισαν να συμβαίνουν πράγματα, κάποιες από τις εταιρείες που με είχαν απορρίψει ήρθαν σε επαφή, και το ευχαριστήθηκα πολύ όταν τους έλεγα ότι δεν ενδιαφερόμουν.

Ανέκαθεν ένιωθα μια ορισμένη αποστροφή για τις δισκογραφικές εταιρείες, αλλά η Fire έχει υπάρξει πραγματικά υποστηρικτική, και αποφάσισα πως θα ήταν καλό να έχω μια εταιρεία που να κάνει κάποια από τη δουλειά, αντί να τα κάνω όλα μόνος μου.

Ελπίζω ότι αυτό θα συνεχιστεί, αλλά οι δισκογραφικές εταιρείες δεν είναι φιλανθρωπικές οργανώσεις. Αν χάσουν υπερβολικά πολλά λεφτά εξαιτίας μου, θα πρέπει να γυρίσω στο να τα κάνω μόνος μου ξανά.

Aς υποθέσουμε πως σου απεύθυναν πρόσκληση να δώσεις μια συναυλία στην Ελλάδα σε χώρο προσβάσιμο μόνο σε κοινό εμβολιασμένο απέναντι στην Covid-19.

Θα την αποδεχόσουν βάσει λόγων δημόσιας υγείας ή θα την απέρριπτες λόγω διακρίσεων;

Η ειλικρινής απάντηση... Δεν ξέρω.

Υποθέτω ότι θα εξαρτιόταν από το πώς θα ήταν η κατάσταση εκείνη τη στιγμή. Ασφάλεια έναντι διακρίσεων; Τι είναι πιο σημαντικό; Μουσικός/στιχουργός είμαι, όχι ο Βίτγκενσταϊν!

Ευχαριστώ θερμά την Alice Gros από τη Fire Records για την πολύτιμη συμβολή της στην πραγματοποίηση της συνέντευξης.

Το διπλό άλμπουμ βινυλίου/διπλό CD των The Bevis Frond (Nick Saloman) Little Eden κυκλοφορεί στις 10 Σεπτεμβρίου του 2021 από τη Fire Records.