Από το σημερινό πρόγραμμα σαφώς ξεχώρισε η επαναληπτική προβολή του ντοκιμαντέρ Hippie-Hippie Matala! Matala! , σε σκηνοθεσία Γιώργου Βαρελά. Πρόκειται για μια ειλικρινή, συγκινητική, τρυφερή και συχνά χιουμοριστική σκιαγράφηση του ρεύματος του χίπικου τουρισμού στα Μάταλα από την αυγή της δεκαετίας του '60, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '70, ιδωμένη μέσα από τις προσωπικές αφηγήσεις παλαιών χίπιδων, κυρίως ξένων, θαμώνων του οικισμού, καθώς και ντόπιων. Διαποτισμένο από μια διάθεση νοσταλγική, και ίσως εν μέρει εξιδανικευτική, και με τη συνδρομή ενός πλούσιου οπτικοακουστικού υλικού, το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Βαρελά πετυχαίνει, ωστόσο, να αποτυπώσει μια ολόκληρη εποχή, "με αγάπη και μεράκι", όπως δήλωσε ο ίδιος στο Q&A που ακολούθησε την προβολή, στην οποία επίσης παρίστατο, μεταξύ άλλων, ένας από τους παλαιούς θαμώνες των Ματάλων, ο σχεδόν 70χρονος Γερμανός φιλέλληνας Έλμαρ. Εμφανώς συγκινημένος από την υποδοχή του κοινού, έσπευσε να διατρανώσει την αγάπη του για την Ελλάδα και τους κατοίκους της. Διευκρίνισε, επίσης, ότι "δεν είναι η Μέρκελ το κόμμα μου". Κίνητρο για τη δημιουργία της ταινίας, εν μέσω της μνημονιακής λαίλαπας, αποτέλεσε η ανάγκη του σκηνοθέτη να αποδείξει ότι η Δημόσια Τηλεόραση, με την οποία συνεργάζεται, δηλαδή οι εργαζόμενοί της, δεν είναι "χαμένα κορμιά", όπως συχνά κακόβουλα υποστηρίζεται, αλλά μπορούν να παράγουν δουλειές ικανές "να πείσουν και να συγκινήσουν".
Στο Σκάπετα, ένα "εμμέσως υπαρξιακό", σύμφωνα με τον σκηνοθέτη του Μένιο Καραγιάννη, ντοκιμαντέρ εξερευνάται η καθημερινότητα ενός τραχύ κτηνοτρόφου, "είδους υπό εξαφάνιση", μοναδικού κατοίκου ενός ρημαγμένου χωριού, οι κάτοικοι του οποίου σταδιακά το εγκατέλειψαν ή πέθαναν. Από ηθική υποχρέωση, περισσότερο, παρά από επιλογή, εκείνος έμεινε πίσω, συντροφιά με ένα τρανζιστοράκι και τα ζώα του. Πέντε χρόνια χρειάστηκε ο σκηνοθέτης, προκειμένου να οικοδομήσει μια σχέση εμπιστοσύνης με τον μοναχικό κτηνοτρόφο. "Πόσα πράγματα χρειαζόμαστε και πόση μοναξιά μπορούμε να αντέξουμε", είναι δύο από τις κύριες προβληματικές που το ντοκιμαντέρ θέτει.
Η μεταμόρφωση ενός ορεινού, ρημαγμένου χωριού στην Κρήτη, της Εθιάς, σε πρότυπο παραδοσιακό οικισμό μέσα από την αυτενέργεια, την προσωπική εργασία και τους πόρους των παλαιών κατοίκων του είναι το θέμα του ντοκιμαντέρ Το παλατάκι των Αορίων του Βασίλη Παναγιωτακόπουλου.
Η μέρα προβολών έκλεισε, για μένα τουλάχιστον, με την πρεμιέρα του φινλανδικού ντοκιμαντέρ Το σύνδρομο του πανκ των Γιούκα Κάρκαϊνεν και Τζέι-Πι Πάσι, που αφηγείται την ιστορία μιας από τις πιο διάσημες φινλανδικές πανκ-ροκ μπάντες, τους Pertti Kurikan Nimipäivät, τα μέλη της οποίας υποφέρουν από νοητική υστέρηση. Αυτό δεν τους εμποδίζει, ωστόσο, να δίνουν συναυλίες, τόσο στην Φινλανδία, όσο και στο εξωτερικό, να ερωτεύονται, να θυμώμουν, να μαλώνουν. Ευτυχώς που γεννήθηκαν στην Φινλανδία, γιατί, αν βρίσκονταν στην Ελλάδα, ο κοινωνικός στιγματισμός τους θα ήταν δεδομένος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου