Στέλιος Σαλβαδόρ: «Οι ευαίσθητοι άνθρωποι πρέπει να συναντιούνται»

 

Στέλιος Σαλβαδόρ. Φωτογραφία: Ηλίας Μωραΐτης

Ο Στέλιος Σαλβαδόρ και τα Μωρά στη Φωτιά παρέα με τη μουσική συντροφιά «Γιορτή για τον Παύλο Σιδηρόπουλο» ανεβαίνουν στη σκηνή του Θεάτρου Βράχων το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου για να τιμήσουν τον Παύλο Σιδηρόπουλο.

Μια συζήτηση με τον πολυτάλαντο Στέλιο Σαλβαδόρ - με στίχους, για στίχους και μουσικές.

«Έρχομαι από τον θάνατο των παιδικών μου χρονών / Και τη μοναξιά, τη μοναξιά που έχω ζήσει μες στην ομίχλη». Από τον («θάνατο») των παιδικών σου χρόνων και τη μοναξιά πηγάζει η ανάγκη ενασχόλησής σου με τη μουσική;

Από μικρός, και μάλλον χωρίς να το συνειδητοποιήσω, ενδιαφερόμουν για ό,τι είχε να κάνει με τη μουσική και τη λογοτεχνία.

Στο σχολείο, όμως, με είχαν στη θετική κατεύθυνση, δηλαδή ακόμη κι εγώ πίστευα πως τα μαθηματικά κι η φυσική μ’ ενδιέφεραν μέχρις ότου εκεί, κάπου στις πανελλήνιες εξετάσεις, κατάλαβα ότι δε μ’ ενδιέφεραν τα μαθηματικά.

Σε συνδυασμό με κάποια οικογενειακά θέματα, και μέσα στο πλαίσιο μιας εφηβικής επανάστασης, έκανα τελικά αυτό που ήθελα πάντα.

«Περπατάμε στην πόλη σαν μια μηχανή/ και νιώθουμε σαν βόμβα έτοιμη να εκραγεί/ κάνουμε θόρυβο κι αυτό είναι γεγονός/ Μιλάω για μια γενιά που δοκιμάζει την τύχη της αλλιώς, κάπως αλλιώς».

«Εξερράγη», τελικά, αυτή η θορυβώδης γενιά; Kαι πού οδήγησε η «δοκιμή» με την «τύχη» της;

Κάθε νέος αισθάνεται κάπως έτσι. Έχει τη «φόρα» και θέλει να τα αλλάξει όλα και προσπαθεί ο καθένας να βρει τον δικό του τρόπο για να το κάνει αυτό.

Δε νομίζω ότι ως γενιά γενικά οδηγηθήκαμε σε μια μεγάλη έκρηξη και μεμονωμένα ό,τι προσπάθησε να κάνει ο καθένας θεωρήθηκε λίγο τρελό και περιττό μέσα στο κλίμα μιας κατ’ επίφαση ευμάρειας και προόδου.

Όσοι προσπάθησαν να κάνουν κάποια πράγματα ήταν στο περιθώριο. Ένας κούκος δε φέρνει την Άνοιξη.

«Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ/ ετοιμάσου να μπεις στον καινούριο χορό/ είμαι πάνω, είμαι κάτω, είμαι κει, είμαι εδώ». 40 χρόνια Μωρά στη Φωτιά, Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Κέρκυρα. Τι ίχνη αφήνουν ο χρόνος και οι τόποι;

Δεν έχω δει ακόμη τίποτα, δεν έχω ζήσει τίποτα, το μέλλον είναι μπροστά. Χα, χα , χα.

«Κοιτάω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη/ και είμαι φρίκη μα δε με νοιάζει πια/ Γιατί είναι άλλη μια σκυλίσια μέρα σαν κι αυτή/ Δε φοβάμαι το αγκάθι στην πληγή». Τι φοβάσαι;

Το να σταματήσω να ανησυχώ.

«Γεννιόμαστε σαν λύκοι και πεθαίνουμε σαν τα σκυλιά/ κι η ζωή είναι εφιάλτης/ σταματάει μονάχα όταν ξυπνάς/ Έχω δει οργή και πόνο κι αμαρτία/ μα μπορείς ν’ ανακαλύψεις μόνος σου τον κόσμο». Πώς παραμένουμε λύκοι;

Με το να ακούμε τη συνείδησή μας και να μη φοβόμαστε την προσπάθεια που θα χρειαστεί για να την κρατήσουμε καθαρή.

«Ταξιδεύουμε για νέα εποχή/ και θα ψάχνουμε για πάντα/ κάτι που δεν βρίσκεται ποτέ/ Μα νι φέ στο». Η συλλογική αναζήτηση της ουτοπίας είναι διαδικασία αναζωογονητική ή/και αποκαρδιωτική;

Είναι πολύ αναζωογονητική όσο παραμένει συλλογική και πολύ αποκαρδιωτική όταν συρρικνώνεται και τείνει προς το να γίνει ατομική.

«Η ευχαρίστηση χρειάζεται πόνο στα σκοτεινά/ περνάει μέσα απ’ τον πόνο στα σκοτεινά/ γιατί ο δρόμος αυτός μας οδηγεί στην ηδονή/ και δε μας νοιάζει ό,τι κι αν θα μας συμβεί». Πώς τα πας με τα σκοτάδια - τα ηδονικά και τα άλλα;

Δεν υπάρχουν σκοτάδια. Ρίχνουμε φως στα σκοτάδια. Τίποτα στο σκοτάδι... ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ.

«Γιατί, όλοι εναντίον όλων/ έτσι θα’ ναι πάντα και παντού/ Γιατί, όλοι εναντίον όλων/ έτσι θα’ ναι πάντα και παντού/ Στο παιχνίδι της ζωής μαζί.../ Στο παιχνίδι της ζωής...» Πώς σπάει το απόστημα του καλλιεργούμενου κοινωνικού κανιβαλισμού;

Είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση...

Το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι συμβαίνει. Βέβαια, για να γίνει αυτό, χρειάζεται και αυτογνωσία.

Όταν, όμως, οι νέες γενιές από νωρίς βομβαρδίζονται από τα social media, από τις κρίσεις (οικονομικές κ.λπ.) και είναι πάντα θυμωμένες, δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις.

Πρέπει να αφήσουμε τις νέες γενιές να σκεφτούν πιο καθαρά και να διοχετεύσουν την οποιαδήποτε οργή τούς δημιουργεί η δύσκολη κατάσταση την οποία βιώνουν πιο υγιώς.

Λιγότερη απομόνωση, περισσότερες συναντήσεις με το «άλλο», είτε είναι ιδέες, είτε είναι άλλοι άνθρωποι κ.λπ. Έμφαση στην αξία του ανθρώπου και στα δικαιώματά του.

«Τώρα εγώ τραγουδάω και μιλάω, και γελάω, σε φιλάω, σε πονάω, σε γαμάω, κουρασμένο μυαλό, κουρασμένο μυαλό/ Κι όλα αυτά επειδή σε τρομάζει η επαφή, μ’ έναν που’ χει αισθανθεί/ γιατί κρύφτηκες εκεί;». Μπράιαν Ίνο: Τι σημαίνει για σένα;

Το live των 801 και η ζωντανή ηχογράφηση που κυκλοφόρησε με επηρέασε πολύ τότε και είχε βέβαια ως άμεσο αποτέλεσμα το Third Uncle στον πρώτο μας δίσκο.

Από τότε παρακολουθώ όλες του τις δουλειές -και ως παραγωγού και ως δημιουργού- και θεωρώ πως έχω επηρεαστεί σίγουρα, ίσως και με τρόπους που δεν έχω καταλάβει.

«Χαμένος μέσα σ’ όλα τα διλήμματα/ ψάχνω γι’ αλήθεια μέσα στ’ απορρίμματα». «Λένε πως άμα βγεις στο δρόμο/ ό, τι αναζήτησες θα βρεις / μα η αλήθεια υπάρχει μόνο/ σε ό,τι είσαι έτοιμος να δεις».

Πού την ψάχνεις -και πού τη βρίσκεις- την αλήθεια;

Κατ’ αρχάς προσπαθώ να είμαι εγώ συνεπής με τα πιστεύω μου, γιατί αυτό είναι η πρώτη προϋπόθεση.

Ότι αν είναι τουλάχιστον ένας αληθινός, δηλαδή ο εαυτός σου, ή προσπαθεί τουλάχιστον να είναι αληθινός, τότε στις συναντήσεις του με τους άλλους ανθρώπους υπάρχει περίπτωση να αναγνωρίσει και τις δικές τους αλήθειες.

Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο: Τι αντλείς από την ποίηση γενικά και τον Καρυωτάκη, ειδικά; Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην ποίηση και τη (ροκ) στιχοπλοκία;

Στην ποίηση μπορείς να βρεις άλλον έναν ευαίσθητο άνθρωπο κι εγώ αυτό ακριβώς βρίσκω. Έναν άνθρωπο που ανησυχεί είτε για αυτά που συμβαίνουν στη ζωή του, είτε για αυτά που συμβαίνουν μέσα του, είτε ακόμη απλά για το έργο του.  

Και οι ευαίσθητοι και ανήσυχοι άνθρωποι πρέπει να συναντιούνται.

Το χρυσό κλειδί: τόσο πλούσιος πνευστός, σχεδόν φάνκι ήχος! Πώς προέκυψε;

Είναι ο πιο πρόσφατος δίσκος του συγκροτήματος, που έχει όλες μου τις επιρροές και μουσικές επιδιώξεις, λίγο πιο ανοιχτός υφολογικά από τους προηγούμενους.

Πρέπει να αναφέρουμε και τη συμβολή των μουσικών για την ηχογράφηση του δίσκου.

Για παράδειγμα, ο Λάκης Ραγκαζάς στην κιθάρα και ο Κώστας Κατσαρός στην τρομπέτα και τα συνθεσάιζερ, που με τα παιξίματά τους έδωσαν μια ιδιαίτερη «νότα» σ’ αυτό το άλμπουμ.

Με την ευκαιρία, να αναφέρω και τους υπόλοιπους μουσικούς του συγκροτήματος, οι οποίοι είναι ο Φώτης Τσακυρίδης στα ντραμς, ο Δημήτρης Ματζίρης στο τρομπόνι και ο Σάκης Ζαχαριάδης στην κιθάρα.

Τα Μωρά στη Φωτιά υπήρξαν από τους στυλοβάτες του ελληνόφωνου ροκ στα eighties. Πού το εντοπίζεις σήμερα;

Υπάρχουν νέα παιδιά που δραστηριοποιούνται ωραία στο μουσικό χώρο, όπως είναι οι Κοινοί Θνητοί.

Έτσι κι αλλιώς, δε βλέπω το ελληνικό ροκ μουσικολογικά και μόνο. Eίναι και μια διάθεση στίχου και τοποθέτησης πέρα από το είδος της μουσικής.

Ακόμη και κάποιο ραπ ή χιπ χοπ τραγούδι μπορεί να είναι σ’ αυτό το πλαίσιο συγγενικό, αλλά υπάρχουν και πολλά αμιγώς ροκ συγκροτήματα: Vodka Juniors, Nightstalker, VIC, Naxatras, Planet of Zeus, ακόμη και metal. Πολλά.

28 Σεπτεμβρίου 2024, Θέατρο Βράχων, Γιορτή για τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τα Μωρά στη Φωτιά. Με εκλεκτούς συμπράττοντες. Την αναμένεις με συγκίνηση; Σου λείπει ο Σιδηρόπουλος ως άνθρωπος και καλλιτέχνης, πέρα από μυθοποιήσεις;

Εννοείται ότι αναμένω αυτήν τη συνάντηση, ο Παύλος Σιδηρόπουλος ήταν η σημαντικότερη -αν όχι η μοναδική μου- επιρροή από τον ελληνικό χώρο. Θεωρώ ότι η απουσία του είναι μια μεγάλη έλλειψη κι ένα λάθος μήνυμα που δεν έπρεπε να δοθεί.

Άνθρωποι και μουσικοί σαν τον Παύλο Σιδηρόπουλο πρέπει να βγαίνουν νικητές σε όλα τα επίπεδα, και στη ζωή και στη μουσική, διαφορετικά «περνάει» το μήνυμα πως όλα πρέπει να γίνονται αλλιώς.

Και όχι, ο Παύλος Σιδηρόπουλος έκανε τα πάντα όπως έπρεπε να γίνουν και έδωσε σε όλους εμάς τη σκυτάλη, ενώ θα έπρεπε να συνεχίζει ο ίδιος να μας εμπνέει.

Δεν έχουμε, όμως, παράπονο. Μας άφησε ένα πολύ σημαντικό έργο, δυσανάλογα σημαντικό, γι’ αυτό τον ροκ χώρο στην Ελλάδα.

Είμαι ευτυχής που μετά από πολλά χρόνια στα οποία ήθελα να συνεργαστούμε με τον Κυριάκο Δαρίβα αυτό συμβαίνει τώρα, με όλη την προσπάθεια που κάνει και τους καλλιτέχνες οι οποίοι συμμετέχουν, να τιμήσουμε τον Παύλο Σιδηρόπουλο.

Ευχαριστώ θερμά την Εύα Κολόμβου, χάρη στην πολύτιμη συνδρομή της οποίας υλοποιήθηκε η συνέντευξη.

Ο Στέλιος Σαλβαδόρ και τα Μωρά στη Φωτιά και το «σούπερ γκρουπ» «Γιορτή για τον Παύλο Σιδηρόπουλο» ανεβαίνουν στη σκηνή του Θεάτρου Βράχων το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου για να τιμήσουν τον Παύλο Σιδηρόπουλο.

Η μουσική παρέα «Γιορτή για τον Παύλο Σιδηρόπουλο» αποτελείται από τους:

Κυριάκο Δαρίβα (Απροσάρμοστοι), Βασίλη Σπυρόπουλο (Σπυριδούλα), Στέλιο Σαλβαδόρ (Μωρά στη Φωτιά), Frank Panx (Panx Romana), Νίκο Γιαννάτο (Πυξ Λαξ), Νίκο Εφεντάκη και Δημήτρη Παπαδημητρίου (Άσσοι του Καράτε), Βασίλη Ράλλη, Σίμο Κοκαβέση, Γιώργο Λαγγουρέτο (x Magic De Spell), Αλέξανδρο Δάικο & Κύριο Κ.