Μια καθημερινή ιστορία αστυνομικοδικαστικής «τρέλας»

Βρέθηκα τη Δευτέρα 18 Ιουνίου στα Δικαστήρια της Ευελπίδων για μια υπόθεση, καταλήγοντας, τυχαία, να παρακολουθώ μια άλλη. Μια από εκείνες τις φαινομενικά «μικρές», τις χωρίς «κάλεσμα», οι οποίες συμπυκνώνουν, ωστόσο, την ουσία της κατασταλτικής λογικής και λειτουργίας του αστυνομικοδικαστικού συμπλέγματος.

Οι συγκατηγορούμενοι δύο, ένας άντρας και μία γυναίκα.

Ο άντρας, λίγους μήνες πριν, οδηγός σε μηχανάκι με συνεπιβάτιδα την μητέρα του που επειγόταν να επισκεφτεί νοσοκομείο για εξέταση, διατάσσεται να σταματήσει σε μπλόκο της Τροχαίας στο κέντρο της Αθήνας, επειδή δε φορούσε κράνος, και από τον τσαμπουκαλή νεαρό τροχονόμο του δηλώνεται ότι θα του επιβληθεί κλήση 600 Ευρώ. Εκείνος αντιδρά, και επιχειρεί να αποσπάσει τα χαρτιά του, καταλήγοντας συλλαμβανόμενος με 4 πλημμεληματικές κατηγορίες σε βάρος του.

Η γυναίκα, ανάμεσα σε άλλους διαμαρτυρόμενους, απλώς στέκεται σε απόσταση, διερωτώμενη πώς θα μπορούσε να συνδράμει, καταλήγοντας κι εκείνη συλλαμβανόμενη με 2 κατηγορίες, επειδή δε «συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις» να απομακρυνθεί από το σημείο.

Χτες, καταδικάστηκαν από το Β' Αυτόφωρο Τριμελές σε 16 και 8 μήνες, αντίστοιχα, με τριετή αναστολή χωρίς ελαφρυντικά. Ηθικό δίδαγμα: ο φορέας της καταστολής έχει πάντα δίκιο, οφείλεις να τον υπακούς αδιαμαρτύρητα κι αν τυχόν υπερβείς τα «εσκαμμένα» «απειλώντας» με μήνυση για τυχόν κατάχρηση εξουσίας θα φρονηματιστείς παραδειγματικά για «ασέβεια».