Yves Krismer (Mother’s Cake): «Καλύτερα να είσαι τρελός, παρά τακτοποιημένος»

 

Συγκεράζοντας διαφορετικά μουσικά στοιχεία -από hard rock μέχρι funk, και από ψυχεδέλεια μέχρι progressive rock- οι Αυστριακοί Mother’s Cake έχουν την φήμη μιας εκρηκτικής λάιβ μπάντας.

Απομένει να την δικαιώσουν στις πρώτες τους εμφανίσεις και στην Ελλάδα στις 29 και 30 Νοεμβρίου. Στο μεταξύ, συνομιλούμε με τον Yves Krismer, κιθαρίστα και εκ των τραγουδιστών του συγκροτήματος.

Στις πρόσφατες κοινοβουλευτικές εκλογές στην Αυστρία ένα πολιτικό κόμμα με νεοναζιστικές καταβολές ήρθε πρώτο. Αυτή είναι μια σαφής ένδειξη ότι η αυστριακή κοινωνία παραμένει προσκολλημένη στο ναζιστικό παρελθόν της.

Γιατί, κατά την γνώμη σου, περίπου το ένα τρίτο του αυστριακού εκλογικού σώματος επέλεξε συνειδητά να επιβραβεύσει έναν τέτοιο σχηματισμό; Και ένα άλλο τρίτο είναι απλώς ελαφρώς λιγότερο ακροδεξιό;

Για να είμαι ειλικρινής, είναι δύσκολο να πω.

Οι άνθρωποι είναι απλώς απογοητευμένοι από το έργο της κυβέρνησης. Οι τιμές σε όλα τα είδη αυξήθηκαν κατά 10-20%. Κάποιοι εξακολουθούν να είναι θυμωμένοι για τον τροπο με τον οποίο η κυβέρνηση διαχειρίστηκε το ζήτημα του κορονοϊού.

Πολλοί, επίσης, δεν είναι ευχαριστημένοι και με τον τρόπο διαχείρισης του μεταναστευτικού. Το συγκεκριμένο κόμμα έχει πλέον ιστορία στην Αυστρία. Ήταν ήδη και σε προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά πάντα τα έκανε σκατά.

Οπότε ίσως είναι πιο εύκολο για τους Αυστριακούς να επιλέξουν ένα κόμμα στα δεξιά του πολιτικού φάσματος απ’ ό,τι, για παράδειγμα, για τους Γερμανούς.

Ας πούμε πως η αυστριακή κοινωνία είναι ήδη εξαρτημένη από μια πολύ σκληρή γλώσσα, που νομίζω ότι είναι πολύ επικίνδυνη.

Πώς νιώθεις ζώντας σε μια Ευρώπη που, σε θεσμικό επίπεδο, καυχιέται αυτάρεσκα για την πολιτισμική της κληρονομιά, αλλά στην πραγματικότητα γίνεται όλο και πιο συντηρητική και -στις μέρες μας- και πιο ισλαμοφοβική;

Ναι, είναι περίπλοκο. Προσπαθώ να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο και να βρω τις δικές μου λύσεις. Στην πραγματικότητα δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον άλλο για την ζωή σου.

Δεν ξέρω ποια πρέπει να είναι γεύση της τούρτας της μητέρας. Γλυκιά και χορταστική, υποθέτω. Η μουσική σας δεν είναι καθόλου γλυκιά, ωστόσο, αλλά εξαιρετικά χορταστική.

Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από της τούρτες της μητέρας; Και γιατί επιλέξατε αυτό το όνομα για το συγκρότημα σας;

Η τούρτα της μητέρας είναι πάντα η καλύτερη τούρτα! Γι’ αυτό και είμαστε οι Mother’s Cake.

Συμμετείχατε σε εγχώριους και διεθνείς διαγωνισμούς από πολύ πρώιμο στάδιο της ύπαρξής σας τόσο ως Brainwashed όσο και ως Mother’s Cake.

Από ανάγκη να προωθήσετε τη μουσική σας, να φροντίσετε να φτάσει σε ευρύτερο κοινό και να διασκεδάσετε και οι ίδιοι; Ή επειδή επίσης πιστεύετε πως το να κάνεις μουσική είναι ένα ανταγωνιστικό «άθλημα»;

Χαχά.

Στην πραγματικότητα απλώς ψάχναμε μια ευκαιρία να παίξουμε, να αποκτήσουμε κοινό...

Η φάση με τους διαγωνισμούς ήταν απλώς μια καλή ευκαιρία να μεταφέρουμε την μουσική μας στον κόσμο και μας άνοιξε μερικά παράθυρα.

Όσον αφορά στον ανταγωνισμό, ολόκληρη η ζωή μας είναι ένας διαγωνισμός και φυσικά πρέπει να είσαι καλύτερος από τους άλλους, διαφορετικά θα μείνεις στο δωμάτιο των προβών σου.

Τα ηχοτοπία σας ενσωματώνουν διαφορετικά μουσικά στοιχεία - από hard rock μέχρι funk, και από ψυχεδέλεια μέχρι progressive rock.

Είναι το θόλωμα των μουσικών ορίων και η παροχή εμπειριών «εκτός πεπατημένης» ο τρόπος να προοδεύσουμε;

Κάθε άλμπουμ έχει τη δική του ιστορία. Δεν είμαι σίγουρος τι θα ακολουθήσει, ίσως θα κάνουμε ένα πανκ άλμπουμ!

«Η αταξία μάς κάνει να αισθανόμαστε άνετα. Η τρέλα είναι το καύσιμό μας», γράφετε στον ιστότοπό σας. Είναι αυτές οι «δηλώσεις» μια απάντηση σε μια φαινομενικά τακτοποιημένη και υγιή κοινωνία;

Δε νομίζω ότι η κοινωνία μας είναι τακτοποιημένη και υγιής αυτήν την στιγμή. Νομίζω πως συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Ίσως υπάρχει μια επιθυμία για αυτές τις συνθήκες, αλλά αυτή στρέφεται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, όπως μας έμαθε η Ιστορία.

Οποτε καλύτερα να είσαι τρελός, παρά τακτοποιημένος. Είναι λιγότερο επικίνδυνο.

«Τα κεφάλαια του βιβλίου μας είναι γραμμένα στην σκηνή. Αυτό είναι το μέρος όπου απορροφούμε και απελευθερώνουμε ενέργεια. Βουτηγμένο στον ιδρώτα και το ποτό, το όριο ανάμεσα στην σκηνή και το πλήθος γίνεται υγρό», συνεχίζετε.

Τι άλλο «απορροφάτε» και «απελευθερώνετε» στις συναυλίες; «Ultrabliss», για να επικαλεστώ τον τίτλο της πρόσφατης δουλειάς σας;

Στην πραγματικότητα, θέλω απλώς να μοιραστώ ένα συγκεκριμένο συναίσθημα.

Αγάπη, μίσος, τρέλα ό,τι κι αν λέει το τραγούδι κι η μουσική. Αν αυτό επιτευχθεί και το κοινό και η μπάντα βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος, είναι το καλύτερο!

Δεν είμαι σίγουρος αν έχετε ακόλουθους στην Ελλάδα - ή αν πρόκειται να δημιουργήσετε κάποιους μετά από τις συναυλίες σας σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα στις 29 και 30 Νοεμβρίου, αντίστοιχα.

Δεν είναι, ωστόσο, η προοπτική να συνδεθείτε με ένα κοινό με το οποίο δεν έχετε αλληλεπιδράσει στο παρελθόν πάντα συναρπαστική;

Ούτε κι εγώ είμαι σίγουρος, αλλά ανυπομονώ πραγματικά να έρθω στην Ελλάδα, δεν έχω πάει ποτέ εκεί. Και φυσικά δοκιμάζουμε πάντα νέα πράγματα. Σε διαφορετική περίπτωση μένεις κολλημένος.

Σ’ ευχαριστώ, Γιάννη, τα λέμε!

Οι Mother’s Cake εμφανίζονται ζωντανά στην Θεσσαλονίκη στο BLOCK 33 την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου και στην Αθήνα στο ARCH Club - Live Stage το Σάββατο 30 Νοεμβρίου.