Thom Fuhrmann: «Οι Αμερικανοί κρύβονται πίσω από τον ψεύτικο θεό τους και τα όπλα τους»

 

Λίγο πριν τις πολυαναμενόμενες εμφανίσεις του θρυλικού post-punk/πειραματικού συγκροτήματος Savage Republic σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα (13 και 14 Ιανουαρίου), συνομιλούμε με τον frontman τους, Thom Fuhrmann.

«Επιβιβάστηκες» στους Savage Republic από πολύ νωρίς, μετά την κυκλοφορία του Tragic Figures.

Ποιες ήταν οι κύριες μουσικές επιρροές/αναφορές σου εκείνο τον καιρό και σε ποιον βαθμό υλοποιήθηκαν/διευρύνθηκαν εντός του πλαισίου της μπάντας;

Οι πρώιμες επιρροές μου ήταν οι Elton John και Gordon Lightfoot. Στα εφηβικά μου χρόνια οι Led Zeppelin, οι Cars, οι Doors, οι Van Halen.

Στα δεκαέξι μου έγινα φίλος με τους αδερφούς Moreland στο Wall of Voodoo. Η ζωή μου άλλαξε για πάντα. Έτσι στην πραγματικότητα ενεπλάκην στους Savage Republic, αφότου τους είδα να ανοίγουν το συγκεκριμένο σόου.

Κατόπιν, οι επιρροές μου επεκτάθηκαν στους Joy Division, στους Echo & The Bunnymen, στους Wire, στους Gang of Four και σε άλλους καλλιτέχνες.

«Θολώνοντας» τα όρια ανάμεσα στο post-punk, στην industrial και την κινηματογραφική μουσική, και ενσωματώνοντας στοιχεία ποικίλων πολιτισμικών παραδόσεων, οι SR πάντα βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του πειραματισμού.

Ταυτόχρονα, υιοθετούσατε επίσης μια πιο γειωμένη προσέγγιση στη σύνθεση. Πώς κατορθώσατε να παραμείνετε τολμηρά αυθεντικοί και αναζωογονητικά προσιτοί, χωρίς να διολισθαίνετε στον ελιτισμό ή τη ρηχή εμπορικότητα;

Γιατί δεν έχω μπορέσει να γράψω καλά ποπ τραγούδια ακόμα!

Νομίζω ότι από νωρίς προσπαθήσαμε να είμαστε εκλεκτικοί γιατί υπήρξαμε γαμημένα δήθεν. Τώρα συνθέτουμε με την καρδιά, με το μυαλό και με τ’ αρχίδια μας. Έτσι πρέπει να γίνεται...

Νομίζεις πως το συγκρότημα τα καταφέρνει καλύτερα όταν συνθέτει ορχηστρικά κομμάτια αντί για τραγούδια με στίχους; 

Ασφαλώς. Με εξαίρεση τον Jeff Long στο πρώτο άλμπουμ, οι SR ποτέ δεν είχαν έναν καλό τραγουδιστή. Ο Phil, ας αναπαύεται όπου κι αν βρίσκεται, επίσης δε διέθετε καλή φωνή. Έγραφε σπουδαία τραγούδια, αλλά δεν μπορούσε να τραγουδήσει.

Εγώ πάλι είμαι φωνακλάς, αλλά τουλάχιστον μπορώ να τραγουδήσω αρμονικά!

Οι ορχηστρικές συνθέσεις μας είναι η δύναμή μας, αλλά όταν έχω κάτι να πω, δε φοβάμαι να το πω. Κυρίως πολιτικά!

Ήμουν έντεκα χρονών όταν πρωτοδώσατε συναυλίες στην Ελλάδα, επομένως ήταν αρκετά αδύνατο για μένα να σας δω λάιβ!

Ήταν η συγκεκριμένη τουρνέ η επιβεβαίωση/αφετηρία αυτής της σχέσης ζωής με τη χώρα και κάποιους από τους ανθρώπους της; Πώς έχει εξελιχθεί αυτή η σχέση ανά τις δεκαετίες;

Η Ελλάδα ήταν ένα ευτυχές ατύχημα. Ο Bruce Licher επέλεξε να διασκευάσει Μίκη Θεοδωράκη και αυτό είχε καταιγιστικές συνέπειες. Η αγάπη μου για την Ελλάδα και για εσάς, τους ανθρώπους της, μετατράπηκε σε εμμονή μου.

Έχει εξελιχθεί σε δεύτερο σπίτι. Ποτέ δεν μπορώ να την απολαύσω αρκετά.

Το Aegean, το προηγούμενο άλμπουμ των SR, περιλαμβάνει μια από τις πιο στοιχειωτικές συνθέσεις του γκρουπ μέχρι σήμερα, το The Arab Spring, με τον ήχο του βιολιού, σήμα κατατεθέν του πολυαγαπημένου Blaine L. Reininger.

Ήταν αυτή η συνεργασία όσο συναρπαστική ακούγεται;

Το να δουλέψω μαζί του ήταν μια ιδέα που είχα για χρόνια. Όταν έγραψα το τραγούδι, ήξερα ότι έπρεπε να συμμετέχει σ’ αυτό.

Το να πεις πως ο Blaine είναι ξεχωριστός αποτελεί τον ευφημισμό μιας ολόκληρης ζωής. Εκπληκτικός μουσικός και καλλιτέχνης, ακόμα καλύτερος άνθρωπος!

To Meteora, το πιο πρόσφατο άλμπουμ του συγκροτήματος που κυκλοφόρησε διαδικτυακά και σε μια υπέροχη βινυλιακή έκδοση τον Μάιο του 2022, για άλλη μια φορά αναδύεται από τη σχέση σας με το σύμπαν της Ελλάδας.

Είχε η αρχική ιδέα να κάνει με ένα πραγματικό ταξίδι στην ευρύτερη περιοχή των Μετεώρων;

Ναι, σταματήσαμε εκεί για μια φωτογράφιση. Το 2014 ήταν, νομίζω; Μου έγιναν εμμονή. Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία, υποθέτω.

Εκτιμώ ιδιαιτέρως το God and Guns, που ακούγεται πιο πανκ, οξύτερο και πιο πολιτικοποιημένο από την πλειονότητα του πρόσφατου υλικού σας: ένα είδος φόρου τιμής στο πανκ ήθος που τόσο λείπει στις μέρες μας.

Μπορείς να ρίξεις λίγο φως στη διαδικασία δημιουργίας του;

Απλά καθαρή οργή απέναντι στον Τραμπ, στους «MAGA» (σημ.: «Μake America Great Again») και στους ηλίθιους στη χώρα μου.

Οι Αμερικανοί κρύβονται πίσω από τον ψεύτικο θεό τους και τα όπλα τους γιατί είναι υπερβολικά αδαείς για να σκεφτούν από μόνοι τους.

Επιστρέφεις στην Ευρώπη τακτικά, είτε για τουρνέ είτε για άλλους λόγους.

Tι βρίσκεις πιο γοητευτικό, προκλητικό και -ίσως- απωθητικό σ’ αυτή την πλευρά του κόσμου από πολιτισμικής, πολιτικής και κοινωνικής άποψης σε σύγκριση με την εμπειρία σου από τις Η.Π.Α.;

Οι δύο ήπειροι είναι σαν μήλα εναντίον πορτοκαλιών, ο καπιταλισμός έναντι του σοσιαλισμού.

Υπάρχουν σπουδαία πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και στις δύο. Στην Ευρώπη, δυσφορώ με την αναποτελεσματικότητα, αλλά είναι ένα πολύ πιο ισότιμο πεδίο για την ανθρωπότητα.

Παρά τη σταδιακή συρρίκνωση της «αναλογικής» εμπειρίας, εν μέρει εξαιτίας της «πανδημίας» και της κυριαρχίας του ψηφιοποιημένου/εικονικού κόσμου, τα λάιβ είναι το απόλυτο τεστ της σχέσης καλλιτεχνών-κοινού. Συμφωνείς;

Δε θα μπορούσα να το θέσω καλύτερα ο ίδιος. Αν δεν μπορείς να παίξεις λάιβ ως συγκρότημα, δεν είσαι ένα γαμημένο συγκρότημα!

Έχετε καιρό να παίξετε στην Ελλάδα, οπότε είναι μεγάλη χαρά που σας υποδεχόμαστε στις 13 και 14 Ιανουαρίου σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Ανυπομονείς γι’ αυτές τις συναυλίες;

Όχι μόνο ανυπομονούμε γι’ αυτές τις συναυλίες, αλλά υποσχόμαστε πως θα είναι οι καλύτερες εμφανίσεις που έχουμε κάνει ποτέ!

Οι Savage Republic έρχονται στην Ελλάδα για δύο συναυλίες: την Παρασκευή, 13 Ιανουαρίου, στη Θεσσαλονίκη (Eightball Club) και το Σάββατο, 14 Ιανουαρίου, στην Αθήνα (An Club).