Λίνα Χατάμπ: «Έχω μάθει από τους γονείς μου να μη δείχνω ποτέ φόβο, πόνο ή ήττα»

Πρώην πολιτική κρατούμενη και δραστήρια αγωνίστρια του παλαιστινιακού φοιτητικού κινήματος, η μόλις 22χρονη Λίνα Χατάμπ βρίσκεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, προκειμένου να συμμετάσχει σε δύο εκδηλώσεις-συζητήσεις στις 13 και 14 Δεκεμβρίου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αντίστοιχα. Με αυτή την αφορμή, μοιράζεται μαζί μας εμπειρίες, σκέψεις και προσδοκίες.

Θα ήθελες να μου πεις περισσότερα για τον εαυτό σου, και κυρίως για το εκπαιδευτικό, πολιτιστικό και πολιτικό υπόβαθρό σου;

Το όνομά μου είναι Λίνα Μοχάμαντ Άττα Χατάμπ. Είμαι 22 χρονών. Κατάγομαι από την Ιερουσαλήμ. Μεγάλωσα στη Ραμάλα. Αυτή τη στιγμή είμαι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Birzeit σπουδάζοντας Μ.Μ.Ε. και δευτερευόντως Πολιτικές Επιστήμες. Είμαι μέλος του Φοιτητικού Συμβουλίου του Πανεπιστημίου.

Μεγάλωσα όπως πολλοί νεαροί Παλαιστίνιοι και Παλαιστίνιες έχοντας να αντιμετωπίσω σκληρές καθημερινές συνθήκες και προβλήματα εξαιτίας της ισραηλινής κατοχής, στο πλαίσιο της οποίας καθένας και καθεμιά πρέπει να αντισταθεί με τον τρόπο του/της.

Σχεδόν όλα τα μέλη της οικογένειάς μου συνελήφθησαν. Δε θυμάμαι να έχω δει τον πατέρα μου κατά την πρώιμη παιδική ηλικία μου, καθώς ήταν διαρκώς κυνηγημένος και καταδιωκόταν από τις κατοχικές δυνάμεις. Συνελήφθη και υποβλήθηκε σε στρατιωτική ανάκριση. Στη διάρκεια του εγκλεισμού του οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις κατεδάφισαν το μισό σπίτι μας ως μέσο πίεσης προς αυτόν, ώστε να αποδεχτεί τις παράνομες κατηγορίες.

Ακριβώς τέσσερα χρόνια πριν, στις 13 Δεκεμβρίου του 2014, συνελήφθης από Ισραηλινούς στρατιώτες και σου απαγγέλθηκαν οι κατηγορίες της «ρίψης πετρών» και «συμμετοχής σε παράνομη διαδήλωση». Θα μπορούσες να περιγράψεις τι πραγματικά συνέβη εκείνη τη μέρα;

Για λόγους ασφαλείας θα επιμείνω στην εκδοχή που παρουσίασα στο δικαστήριο. Υπήρχε μια γενική απεργία πείνας για τους Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους. Το Φοιτητικό Συμβούλιο έκανε κάλεσμα για μια διαδήλωση στο ισραηλινό σημείο ελέγχου κοντά στη φυλακή Ofer. Σημειώθηκαν συγκρούσεις ανάμεσα στους διαδηλωτές και τον ισραηλινό στρατό, ο οποίος εκτόξευσε δακρυγόνα και πυροβόλησε με πραγματικές σφαίρες.

Ήμουν η μόνη φοιτήτρια που συνελήφθη κι η κατηγορία ήταν ότι έριχνα πέτρες στους Ισραηλινούς στρατιώτες.

Στις 16 Φεβρουαρίου του επόμενου χρόνου καταδικάστηκες, τελικά, σε εξάμηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή, ενώ σου επιβλήθηκε πρόστιμο 1.500 δολαρίων. Πριν την ανακοίνωση της «ετυμηγορίας», ωστόσο, σου είχαν αρνηθεί την καταβολή εγγύησης κι είχες μεταφερθεί στη φυλακή Ofer, όπου υποβλήθηκες σε βάναυση μεταχείριση, η οποία ισοδυναμούσε με βασανιστήρια.

Αναγκάστηκες να υπομείνεις σωματική και λεκτική κακομεταχείριση; Πώς κατάφερες να μη «σπάσεις»;

Το δικαστήριο αρνήθηκε τόσο την εγγυοδοσία όσο και την εφαρμογή της κατ’ οίκον κράτησης. Στην πραγματικότητα μου επέβαλε διπλή ποινή, εξάμηνη φυλάκιση και πρόστιμο 1.500 δολαρίων.

Βασανιστήρια: Κατά τη στιγμή της σύλληψης δέχτηκα επίθεση από τέσσερις Ισραηλινούς στρατιώτες, τοποθετήθηκα στο στρατιωτικό τζιπ και με χτυπούσαν, με γρονθοκοπούσαν στο πρόσωπο και σε όλο μου το σώμα, μου έσκισαν τα ρούχα κι απείλησαν ότι θα με σκοτώσουν.

Μόλις φτάσαμε στη φυλακή, ήρθε ο διοικητής, με τράβηξε έξω από το τζιπ και με ρώτησε γιατί δεν κλαίω. Αρνήθηκα να κλάψω. Του απάντησα πως δε θα κλάψω κι έτσι με γύρισαν πίσω στο τζιπ κι άρχισαν να με χτυπάνε ξανά προκαλώντας τραύματα σε όλο μου το σώμα.

Η λεκτική κακομεταχείριση συνίστατο στην απειλή ότι θα με σκοτώσουν με μια σφαίρα στο κεφάλι.

Έχω μάθει από τους γονείς μου, και κυρίως από τον πατέρα μου, πως θα πρέπει να παραμένω δυνατή σε τέτοιες περιπτώσεις και να μη δείχνω ποτέ φόβο, πόνο ή ήττα.

Aπό το Φεβρουάριο και εξής μεταφέρθηκες στη φυλακή HaSharon. Πόσο παρόμοιες ήταν οι συνθήκες που βίωσες εκεί;

Η Ofer ήταν το ανακριτικό κέντρο. Η HaSharon είναι η φυλακή. Τοποθετήθηκα στην απομόνωση για δύο μέρες.

Οι συνθήκες στην απομόνωση της φυλακής HaSharon ήταν το βασανιστικό κομμάτι του εγκλεισμού. Έκανε κρύο, με άφησαν μονάχα με τα σκισμένα ρούχα μου, το φαγητό ήταν σάπιο, οι αποχετεύσεις ανοιχτές σε όλα τα κελιά και η κάμερα στραμμένη στις τουαλέτες- ούτε παράθυρα, ούτε ήλιος, ούτε οικογενειακές επισκέψεις.

Στην κανονική φυλακή τα κελιά είναι γεμάτα με έγκλειστες, οι τουαλέτες είναι ανοιχτές, η ίδια η φυλακή είναι πολύ παλιά κι υγρή και γεμάτη από όλων των ειδών τα έντομα.

Στη διάρκεια του εγκλεισμού σου είχες την ευκαιρία να συνδεθείς με άλλους Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους; Και, αν ναι, υπήρξε το γεγονός αυτό πηγή ανακούφισης, παρηγοριάς και, τελικά, δύναμης;

Η φυλακή αποτελείται από τρεις πτέρυγες. Η μία είναι για τους παραβατικούς Ισραηλινούς, κυρίως βαρυνόμενους με κατηγορίες σχετικές με ναρκωτικά, ενώ οι άλλες δύο για τους Παλαιστίνιους κρατούμενους- μία για τις γυναίκες, η άλλη για τους ανήλικους. Το να βλέπω τους ανήλικους με χειροπέδες μεγαλύτερες από τον καρπό τους μου ράγιζε την καρδιά, αλλά ήταν κι ελπιδοφόρο, γιατί αποδεικνύει την αποτυχία της ισραηλινής προφητείας πως «οι νέοι θα ξεχάσουν».

Η παρουσία άλλων φυλακισμένων ασφαλώς είναι πηγή δύναμης, ιδίως όταν βλέπεις τραυματισμένες έγκλειστες που, παρά τον τόπο και τραύματά τους, συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν ότι πρέπει να μείνουμε δυνατοί και να αντιστεκόμαστε.

Έχει αλλάξει η καθημερινότητά σου κι εσύ ως άνθρωπος μετά την απελευθέρωσή σου; Έπειτα από τον επίσημο τερματισμό της περιόδου αναστολής σου -ακόμα και πριν από αυτόν- υπέστης οποιουδήποτε είδους παρενόχληση από το ισραηλινό κράτος;

Οι Ισραηλινοί νομίζουν πως η φυλακή θα αποτρέψει τους Παλαιστίνιους από το να αντιστέκονται. Η εμπειρία μου από τη φυλακή ασφαλώς δε με τρόμαξε. Aντιθέτως, με βοήθησε να ενισχύσω τις πεποιθήσεις και την αποφασιστικότητά μου να συνεχίσω να αντιστέκομαι σ’ αυτή την κατοχή.

Έχεις σκεφτεί να μετακομίσεις στο εξωτερικό είτε για να προωθήσεις πιο αποτελεσματικά το παλαιστινιακό ζήτημα είτε, απλώς, λόγω μιας θεμιτής επιθυμίας να ζήσεις πιο ανθρώπινα, υπό λιγότερο καταπιεστικές συνθήκες;

Ποτέ!

Έχεις βρεθεί στην Ελλάδα κατά το παρελθόν; Τι προσδοκάς από αυτή την επίσκεψή σου;

Αυτή είναι η πρώτη επίσκεψή μου. Θα ήθελα να συναντήσω τους Έλληνες ακτιβιστές που έχουν μια σχετικά φυσιολογική ζωή κι όμως επιλέγουν να έρθουν μαζί μας και να γίνουν συμμέτοχοι στον αγώνα μας για δικαιοσύνη κι ελευθερία.

Ευχαριστώ θερμά την Σάνα Kάσεμ, μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό, για την πολύτιμη συμβολή της στην πραγματοποίηση της συνέντευξης με την Λίνα Χατάμπ.

Η Λίνα Χατάμπ συμμετέχει στην εκδήλωση-συζήτηση που διοργανώνει την Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου στην Αθήνα (ΕΜΠ, αμφιθέατρο Γκίνη, 19:00) η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό.

Συμμετέχει, επίσης, στην εκδήλωση-συζήτηση που συνδιοργανώνουν την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη (Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, Αριστοτέλους 32 & Ολύμπου, 19:00) η Αριστερή Συσπείρωση, η Ένωση Φίλων Παλαιστίνης, η Δικτύωση αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση, το ΚΚΕ (μ-λ) και η εφημερίδα Κόντρα.