Darkways: «Μας λυπεί η παγκόσμια κοινωνική στροφή προς τον ατομικισμό»

 

Καταγόμενοι από τη Βαρκελώνη, οι Darkways είναι ένα άκρως υποσχόμενο συγκρότημα darkwave, το οποίο συνδυάζει στοιχεία ροκ, μέταλ, post-punk και ποπ με βάση το συνθεσάιζερ.

Το Σάββατο 26 Απριλίου ανεβαίνουν στη σκηνή του Death Disco για την πρώτη συναυλία τους επί ελληνικού εδάφους. Κουβεντιάζουμε μαζί τους.

Με καταγωγή από τη Βαρκελώνη, είστε ένα συγκρότημα darkwave, που συνδυάζει στοιχεία ροκ, μέταλ, post-punk και ποπ με βάση το συνθεσάιζερ.

Θα θέλατε να αναφέρετε αναλυτικά το μουσικό σας υπόβαθρο, τόσο ως ακροατές όσο και ως μουσικοί;

Το μουσικό μας ταξίδι είναι μια περίπλοκη ποικιλία επιρροών: στην πραγματικότητα προερχόμαστε από τη «μέταλ σκηνή».

Οι επιρροές αυτές αντικατοπτρίζουν τόσο το προσωπικό μας υπόβαθρο όσο και τους ήχους οι οποίοι αντηχούν βαθιά μέσα μας, ως ακροατές και ως μουσικοί.

Βουτηγμένο στο σκοτάδι και τον ζόφο -από το εξώφυλλό του μέχρι τους στίχους-, αλλά με μια νύξη φωτός/ελπίδας, το Resonance είναι το ντεμπούτο σας άλμπουμ. Από πού αντλεί την έμπνευσή της η φιγούρα στο εξώφυλλο;

Ενώ στοχεύαμε σε μια μινιμαλιστική προσέγγιση σχεδιαστικά, το εξώφυλλο είναι βρίθει συμβολικού νοήματος.

Ο τίτλος του άλμπουμ, Resonance, μιλά για την ιδέα μιας παρατεταμένης δόνησης ή ηχούς - έναν κυματισμό προς τα έξω, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά.

Η μοναχική γυναίκα αντιπροσωπεύει την ενδοσκόπηση, με φόντο ένα σκοτεινό, αιθέριο σκηνικό. Στοιχεία της φύσης, όπως η θάλασσα από κάτω της, ενισχύουν αυτήν την αίσθηση του βάθους.

Συνολικά, αντανακλά τη βαθιά συναισθηματική σύνδεση την οποία νιώσαμε σε όλη τη δημιουργική διαδικασία.

«Μου αρέσει η νύχτα (και αρέσω στη νύχτα)», τραγουδάτε στη φαινομενικά μάλλον σήμα κατατεθέν σύνθεσή σας από το Resonance.

Τι απολαμβάνετε περισσότερο στην επικράτεια της νύχτας, κυριολεκτικά και μεταφορικά; Και τι σας ανταποδίδει;

Όπως καταλαβαίνεις από τους στίχους και τις μουσικές μας επιρροές, είμαστε πολύ νοσταλγικοί άνθρωποι.

Οι στίχοι του I Like the Night μάς ταξιδεύουν πίσω στα εφηβικά μας χρόνια. Θυμόμαστε τη νυχτερινή ζωή ως χώρο διασκέδασης και ελευθερίας, όπου τα συναισθήματα και οι σκέψεις μπορούσαν να ρέουν χωρίς αναστολές.

Την αισθανόμασταν μαγική - έναν τόπο σύνδεσης, ανακάλυψης και μιας βαθιάς αίσθησης στην κοινότητα.

«Όταν επιλέγουμε να ζούμε από μίσος/ Η ζωή πονάει/ Υπερβολικά πολλές φορές/ Αλλά ανυπομονείς να δεχτείς τα χτυπήματα/ Σήκω/ Γεύσου τα δάκρυά σου/ Και προχώρα για να γνωρίσεις τον εαυτό σου», μάς «ενθαρρύνετε» στο Dark & ​​Light.

Το να γεύεται κάποιος τα δάκρυά του είναι η πύλη προς την αυτογνωσία και την ωριμότητα, σύμφωνα με εσάς;

Το βλέπουμε ως μέρος της διαδικασίας της ενηλικίωσης - τελικά, αποδεχόμενοι τα πιο ευάλωτα και αντιφατικά μέρη του εαυτού μας.

Το να γεύεσαι τα ίδια σου τα δάκρυα -είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά- είναι μια πράξη τού να είσαι παρών, να επιτρέπεις στον εαυτό σου να νιώθει τον πόνο χωρίς να απομακρύνεται από αυτόν.

Δυστυχώς, συχνά μέσα από επώδυνες εμπειρίες αρχίζει να αναδύεται μια βαθύτερη επίγνωση τού ποιοι πραγματικά είμαστε.

Για εμάς, η ωριμότητα δεν είναι να αισθανόμαστε λιγότερα, αλλά να έχουμε το θάρρος να αντιμετωπίσουμε ό,τι μας πληγώνει, να το κατανοούμε και να το αφήνουμε να συνυπάρξει με αυτά που μας φέρνουν χαρά.

Στο Dark & ​​Light δεν αναζητούμε απόλυτες απαντήσεις - εξερευνούμε αυτήν την άβολη αλλά απαραίτητη ισορροπία μεταξύ του σκοταδιού το οποίο μας διαμορφώνει και του φωτός που μας μεταμορφώνει.

«Μας περιφρόνησαν και τώρα/ Θέλουμε να κάψουμε τον κόσμο/ Είναι καιρός να δουν τις φλόγες στα μάτια μας/ Δε θα υπακούσουμε/ Οι κανόνες δεν προέρχονται από την επιθυμία μας/ Και όταν είμαστε στην κορυφή/ Θα δούμε όλα αυτά τα φώτα νέον να σβήνουν». (Neon Lights).

Ακούγεστε θυμωμένοι και πολιτικοί εδώ, αλλά με έναν ωμό και κυριαρχούμενο από συναισθήματα τρόπο. Είστε πολιτικοποιημένοι ως συγκρότημα ή/και άτομα;

Ως συγκρότημα, δε θεωρούμε τους εαυτούς μας πολιτικοποιημένους, αν και φυσικά, ο καθένας μας έχει τις δικές του προσωπικές απόψεις.

Όλοι προερχόμαστε από μια αρκετά υποβαθμισμένη πόλη - τη Hospitalet de Llobregat, ακριβώς δίπλα στη Βαρκελώνη.

Είναι απίστευτα πυκνοκατοικημένη και οικονομικά αρκετά φτωχή, αλλά πάντα είχε ισχυρά δίκτυα υποστήριξης της κοινότητας και μια ζωντανή κουλτούρα από καθοδηγούμενες από εθελοντές ενώσεις βάσης. Δυστυχώς, αυτό τώρα ξεθωριάζει.

Έχουμε βαθιά επίγνωση και υπερηφάνεια για τις ρίζες μας. Αυτό που μας λυπεί σήμερα είναι η παγκόσμια κοινωνική στροφή προς τον ατομικισμό.

Πιστεύουμε πως η ενσυναίσθηση είναι πιο απαραίτητη από ποτέ. Οι πρόγονοί μας δε θα είχαν επιβιώσει χωρίς την υποστήριξη των κοινοτήτων γύρω τους.

Μας πονά να βλέπουμε πόσο εύκολα η κοινωνία ξεχνά από πού προερχόμαστε - και ότι, ως άνθρωποι, είμαστε εγγενώς κοινωνικά πλάσματα. Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον.

Το Madness είναι μια ακόμη ωραία σύνθεση. Εδώ, καταπιάνεστε με «το θάρρος να απεγκλωβίζεσαι από τα δεσμά των συμβάσεων χωρίς να αντιμετωπίζεις την κρίση πως σε εκλαμβάνουν ως διαταραγμένο».

Τι σημαίνει να είσαι «τρελός», δηλαδή αντισυμβατικός, στις μέρες μας;

Το να είσαι «τρελός» σήμερα σημαίνει να τολμάς να νιώθεις χωρίς φίλτρα, να σπας το καλούπι χωρίς να ζητάς άδεια. Είναι να επιλέγεις τη δική σου αλήθεια, ακόμα κι αν σε κλονίζει, ακόμα κι αν κάνει τους άλλους να αισθάνονται άβολα.

Η τρέλα δεν είναι χάος - είναι γενναιότητα. Είναι η ηχώ ενός μυαλού που αρνείται να ζήσει μουδιασμένο. Σημαίνει να δείχνεις βαθιά συναισθήματα, να μιλάς για την ψυχική υγεία, να λες «δεν είμαι καλά» χωρίς να φοβάσαι την κρίση.

Κάτι τέτοιο, παρ’ όλα αυτά, θεωρείται «τρέλα». Αλλά στην πραγματικότητα, είναι μια μορφή ελευθερίας.

«Αγκάλιασε τις ουλές, φόρεσέ τις με περηφάνια/ Ένας χάρτης μαχών που αψήφησες/ Στα βάθη, βρίσκεις τη φωνή σου/ Με κάθε βήμα, αφήνεις πίσω σου/ Αγώνες του παρελθόντος οι οποίοι κάποτε περιόριζαν/ Και αγκάλιασε το φως που λάμπει τόσο έντονα». (Resonance).

Υπέροχοι στίχοι, πράγματι, και κάπως ελπιδοφόροι. «Αγκαλιάζετε» τις ουλές σας «με περηφάνια»; Αναζητάτε ακόμα τη φωνή σας «στα βάθη»;

Το «αγκάλιασε τις ουλές με περηφάνια» δεν αφορά απλώς στην αποδοχή του πόνου, αλλά στην αναγνώριση των ίδιων των ουλών σου και των ιστοριών τις οποίες αφηγούνται.

Δεν έχει να κάνει με την περηφάνια για τα βάσανα, αλλά με τον σεβασμό γι’ αυτό που χτίζουν και ό,τι αντιπροσωπεύει από το παρελθόν σου.

Με τα χρόνια, συνειδητοποιήσαμε ότι αυτές οι ουλές είναι μέρος του εαυτού μας και βοηθούν στο να προσδιορίσουμε ποιοι είμαστε.

Και ναι, συνεχίζουμε ακόμα να αναζητούμε αυτές τις φωνές βαθιά μέσα μας, γιατί η ζωή είναι ένα διαρκές ταξίδι, συνεχώς εξελισσόμενο.

Καθώς φτάνεις στα βάθη, αυτές οι «φωνές» αποκαλύπτουν όλο και περισσότερες αλήθειες για τον εαυτό σου, και με κάθε αποκάλυψη, ωριμάζεις ως άνθρωπος.

Στο Lies στοχάζεστε για «την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων συνδέσεων και τις επιλογές που κάνουμε για να βρούμε την άκρη στη λεπτή ισορροπία μεταξύ διαφάνειας και απόκρυψης».

Τι συμβαίνει όταν αυτή η ισορροπία διαταράσσεται;

Όταν διαταράσσεται η ισορροπία μεταξύ διαφάνειας και απόκρυψης, δημιουργείται ρήγμα στην εμπιστοσύνη. Είναι σαν να σκίζεται ένα πέπλο - ξαφνικό και ακατέργαστο.

Μόλις φύγει αυτό το πέπλο, δεν είναι μόνο η αλήθεια που αποκαλύπτεται, αλλά και τα τρωτά σημεία τα οποία προσπαθούμε να προστατεύσουμε.

Στο Lies, ερχόμαστε αντιμέτωποι με εκείνη τη στιγμή που το προσωπείο καταρρέει και μας έχει απομείνει η άβολη πραγματικότητα αυτού το οποίο έχει κρυφτεί.

Είναι μια υπενθύμιση του ότι, ενώ μπορούμε να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε αυτό που βλέπουμε, η αλήθεια έχει τρόπο να αποκαλύπτεται, και μερικές φορές, σ’ αυτήν την έκθεση μαθαίνουμε τα περισσότερα για τον εαυτό μας και ο ένας για τον άλλον.

Η λεπτή ισορροπία είναι εύθραυστη και όταν σπάσει, είναι και οδυνηρή και διαφωτιστική.

Το Σάββατο 26 Απριλίου δίνετε την πρώτη συναυλία σας στην Αθήνα.

Έχοντας κατά νου ότι φαίνεται να υπάρχει μια «αναγέννηση» των darkwave συγκροτημάτων σε όλη την Ευρώπη, νιώθετε κομμάτι μιας ευρύτερης μουσικής κοινότητας;

Οι μουσικές μας ρίζες δεν προέρχονται από αυτήν την κοινότητα, αλλά μας έχουν αγκαλιάσει και μας στηρίζουν περισσότερο κάθε μέρα.

Ετούτη τη στιγμή αισθανόμαστε υιοθετημένοι από αυτή και μπορούμε μόνο να εκφράσουμε αιώνια ευγνωμοσύνη για όλα όσα μας συμβαίνουν.

Πραγματικά οφείλουμε τόσα πολλά σε όλους όσους μας έχουν υποστηρίξει. Σ’ ευχαριστούμε!

Οι Darkways εμφανίζονται ζωντανά στο Death Disco (Ωγύγου 16 & Λεπενιώτου 24, Ψυρρή) το Σάββατο 26 Απριλίου. Τη συναυλία ανοίγουν οι Reflection Black.