Κατερίνα Πολέμη: «Η μουσική είναι σαν την αναπνοή»

Από Έλληνα πατέρα, Βραζιλιάνα μητέρα, γεννημένη στο Λονδίνο και μεγαλωμένη ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Βραζιλία, η μόλις 25 χρονών τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και κιθαρίστρια Κατερίνα Πολέμη είναι ένα ζωντανό πολυπολιτισμικό «χαρμάνι» και, παράλληλα, ένας άνθρωπος ανήσυχος, ευαίσθητος και με αφοπλιστική παιδικότητα. Στο ευρύτερο κοινό έγινε γνωστή ως η συνθέτρια του εξαιρετικού soundtrack της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη Μικρά Αγγλία. Τη Μεγάλη Δευτέρα 14 Απριλίου, στις 21:30, η Κατερίνα Πολέμη δίνει μια μοναδική συναυλία στο «Gazarte». Με αυτή την αφορμή, είχαμε την ακόλουθη κουβέντα.

Έλληνας πατέρας, Βραζιλιάνα μητέρα, γεννημένη στο Λονδίνο, μεγαλωμένη ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Βραζιλία: ένα ζωντανό πολυπολιτισμικό «χαρμάνι», βγαλμένο, θαρρείς, από παραμύθι. Πού αισθάνεσαι πιο οικεία, από πολιτισμικής άποψης;

Λίγο από κάθε γωνιά του πλανήτη, η αλήθεια είναι. Από την Ελλάδα, πάντως, κάποια πράγματα που αγαπώ πολύ είναι η ενέργειά της, ο ήλιος, η θάλασσα και τα μελωδικά τραγούδια της. Από τη Βραζιλία, η απλότητα και η ειλικρίνεια των Βραζιλιάνων, που χαίρονται πραγματικά με το πιο απλό πράγμα. Ο αφρο-βραζιλιάνικος ρυθμός, η φύση, το χαμόγελο των ανθρώπων...

Ποιες είναι οι πρώτες μουσικές σου αναμνήσεις και πόσο επηρέασαν τη μετέπειτα πορεία σου;

Η εκκλησιαστική μουσική που άκουγα στην εκκλησία στη Βραζιλία, αλλά και στο σπίτι, η bossa nova και η mpb (musica popular brasileira). Από την ελληνική μεριά, παλιά τραγούδια, όπως το «Μινόρε της Αυγής», τραγουδισμένα από μουσικόφιλους της οικογένειας και φίλους με υπέροχες αρμονίες, με μια κιθάρα στις παραλίες της Άνδρου. Δεν ξέρω να σου πω πόσο επηρέασαν τη μετέπειτα πορεία μου, αλλά είμαι σίγουρη πως με έχουν επηρεάσει και θα συνεχίσουν να με επηρεάζουν.

Antônio Carlos Jobim, Ella Fitzgerald, δυο από τις πιο ευδιάκριτες μεταγενέστερες μουσικές αναφορές σου. Τι κρατάς από την καθεμία;

Κρατάω τις απίστευτες μελωδίες και αρμονίες των τραγουδιών του Antônio Carlos Jobim που ακούγοντάς τα σε κάνει να νομίζεις ότι είναι το πιο απλό τραγούδι, σε συνεπαίρνει. Κρατάω τη μεγάλη ικανότητα -και θάρρος, ίσως- της Ella Fitzgerald να είναι στο «εδώ και τώρα», όταν τραγουδάει. Εξού, κατά τη γνώμη μου, και οι απίστευτες μουσικές ιδέες, η εκφραστικότητα και το χιούμορ στους αυτοσχεδιασμούς της, αλλά και γενικά στις εκτελέσεις της. 

Spread the music not the name, ο τίτλος του δισκογραφικού σου ντεμπούτου. Τι σημαίνει για σένα η μουσική, τόσο στο επίπεδο της σύνθεσης όσο και του τραγουδιού, αλλά και η συναυλιακή performance ως μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης;

Δεν ξέρω τι είναι η μουσική για μένα. Ή, ίσως, δε θέλω να μπω στη διαδικασία να το εκλογικεύσω και να το προσδιορίσω με λέξεις, οι οποίες ποτέ δε θα μπορέσουν να εκφράσουν εξολοκλήρου τι είναι για μένα. Ξέρω μόνο πως είναι σαν την αναπνοή για τον άνθρωπο. Δε σκεφτόμαστε να πάρουμε κάθε αναπνοή. Γίνεται αυτόματα, γιατί, αν δε γίνει, θα πεθάνουμε... Τόσο δυνατές είναι για μένα η σύνθεση, η δημιουργία γενικά και η συναυλιακή performance. Λύτρωση- βαθιά Αναπνοή- Ζωή!

Συνέθεσες την εξαιρετική μουσική επένδυση της θεατρικής παράστασης Ευρυδίκη. Θα ήθελες να μου πεις κάτι περισσότερο γι’ αυτή;

Ευχαριστώ! Ήταν η πρώτη μου εμπειρία στο θέατρο, με ηθοποιούς… Το ήθελα πολύ και  μου προέκυψε αυτή η ευκαιρία να γνωρίσω τον κόσμο του θεάτρου και να δημιουργήσω μέσα σ' αυτόν. 

Πώς προέκυψε η συνάντηση με τον Παντελή Βούλγαρη και την Ιωάννα Καρυστιάνη, πώς εξελίχτηκε και πώς εμπνεύστηκες τη δημιουργία του soundtrack της Μικράς Αγγλίας; 

Όλα άρχισαν σε μια πολύ γλυκιά ταβερνούλα στην Άνδρο που λέγεται «Σκαλάκια». Μου είχαν πει πως είναι πολύ αξιόλογοι καλλιτέχνες και, αν ενδιαφέρομαι, να τους γνωρίσω. Ενδιαφερόμουν πάρα πολύ και πήγα στο τραπέζι, όπου βρίσκονταν και άλλοι πολλοί. Προέκυψε μια συζήτηση περί μεταφοράς της «Μικράς Αγγλίας» στον κινηματογράφο, και πολλές άλλες ωραίες συζητήσεις.. Το χειμώνα τους κάλεσα σε μία συναυλία μου και το επόμενο καλοκαίρι μου έκαναν τη πρόταση να γράψω τη μουσική… Η έμπνευση προέκυψε από την καθημερινή μου επιμονή και πάθος να «ψάξω» πίσω από τις λέξεις του σεναρίου της κ. Ιωάννας, και πίσω από τις εικόνες του κ. Παντελή. «Εισπνέοντας», λοιπόν, όλο το «πακέτο» Μικρά Αγγλία, από τη πρώτη ανάγνωση, μέχρι τα γυρίσματα, μέχρι την επεξεργασία των εικόνων. 

Η καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία της ταινίας σε σύστησε σε ένα κοινό πολύ ευρύτερο εκείνου, το οποίο μέχρι τότε σε γνώριζε. Σε έχει αλλάξει το γεγονός αυτό;

Δε νομίζω πως έχει αλλάξει κάτι… Συνεχίζω την πορεία μου, μια πορεία μάθησης της ζωής και της μουσικής… 

Περίγραψέ μου τον εαυτό σου ως άνθρωπο. Δείχνεις αισιόδοξη, η προσωποποίηση της χαράς της ζωής! 

Μέχρι στιγμής τουλάχιστον… Είμαι ένας άνθρωπος πολύ ευαίσθητος, ευέλικτος, με πολλές ανησυχίες και ερωτήσεις, οπότε σκέφτομαι και ψάχνομαι πολύ, κυρίως σε πνευματικό και μεταφυσικό επίπεδο. Έχω μεγάλη ανάγκη να δημιουργώ. «Διψάω» για δουλειά, για ανακαλύψεις, για συζητήσεις, για βόλτες στη φύση…

Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες, Έλληνες ή ξένοι, με τους οποίους θα ήθελες να συνεργαστείς, αν σου δινόταν η δυνατότητα;

Ναι. Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς, ο Μπέντζαμιν Ζάντερ, η Λέντισι, η Ρασέλ Φερέλ, ο Μπόμπι ΜακΦέρριν.

Προετοιμάζεις το επόμενο μουσικό σου βήμα;

Έχω αρχίσει το ταξίδι της «Μεγάλης Χίμαιρας» του Καραγάτση που θα γίνει θεατρική παράσταση και θα ανεβεί στο Φεστιβάλ Αθηνών το καλοκαίρι σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. Εγώ αναλαμβάνω το κομμάτι της μουσικής... 

Η φωτογραφία που συνοδεύει την ανάρτηση είναι του Christopher Huang.

Περισσότερες πληροφορίες για την Κατερίνα Πολέμη μπορείτε να αναζητήσετε στο site της http://www.katerinapolemi.com . Τη Μεγάλη Δευτέρα, 14 Απριλίου, δίνει μια μοναδική συναυλία στο «Gazarte» (Βουτάδων 32-34, Γκάζι). Ώρα έναρξης 21:30.