Ηλίας Ασβεστόπουλος: «Η ενασχόλησή μου με τη μουσική ξεκίνησε από ονειρικό ρομαντισμό»

 

Ενσάρκωση της ζώσας Ιστορίας της εγχώριας ελληνόφωνης ποπ-ροκ σκηνής, ο Ηλίας Ασβεστόπουλος, παρέα με τους 2002 GR, δίνουν την αποχαιρετιστήρια συναυλία του(ς) το Σάββατο 11 Ιανουαρίου στο Κύτταρο.

Μια κουβέντα με τον Ηλία Ασβεστόπουλο.

Η εμπλοκή σας με τη μουσική ξεκίνησε γύρω στα μέσα τoυ ’60, όταν ακόμα ήσασταν μαθητής γυμνασίου, μέσα από τη συμμετοχή σας στους The Persons και στους Blue Birds. Από περιέργεια άρχισαν όλα; Υπήρξατε αυτοδίδακτος;

Η ενασχόλησή μου με τη μουσική δεν ξεκίνησε από περιέργεια, αλλά από ονειρικό ρομαντισμό. Όσον αφορά το δεύτερο μέρος της ερώτησης, όντως ξεκίνησα ως ερασιτέχνης αυτοδίδακτος.

Οι The Persons, με έδρα τους τον Πειραιά, σχηματίστηκαν το 1966, άφησαν κληρονομιά τρία καταπληκτικά σινγκλάκια και διαλύθηκαν δύο χρόνια μετά την έλευση της Χούντας. Τι θυμάστε εντονότερα από εκείνη την περίοδο;

Θυμάμαι τις πρόβες, τις πρώτες επαφές με τις δισκογραφικές εταιρείες, τα στούντιο και δυστυχώς και τη Χούντα. Ροκ (πέτρινα) χρόνια.

Μετά τη διάλυση των The Persons τρία από τα μέλη της μπάντας (Σπάθας, Μπουκουβάλας, Τουρκογιώργης) ίδρυσαν τους θρυλικούς Socrates Drank The Conium.

Δε μεταπηδήσατε στους Socrates, αν και σας προτάθηκε, αφ’ ενός γιατί δε σας ενδιέφερε η διεθνής καριέρα, αφ’ ετέρου γιατί θέλατε να εστιάσετε στον ελληνόφωνο ποπ και ροκ στίχο. Από πού πήγαζε αυτή η επιλογή;

Η επιλογή αυτή βασιζόταν στη λογική ότι πρώτα κάνεις καριέρα στη χώρα σου και μετά, αν το ευνοούν οι συνθήκες, απλώνεις τα φτερά σου και πετάς σε άλλες πολιτείες. Αυτό ήταν και παραμένει το δικό μου σκεπτικό.

Κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1970 έπεσε ο «σπόρος» και των 2002, μετέπειτα 2002 GR. Πώς συναντηθήκατε με τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ, τι σας συνέδεσε και ποιος -και γιατί- επέλεξε αυτό το όνομα;

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 υπήρχε στον Πειραιά ένα νέο συγκρότημα με το όνομα «Σκορπιός», που αποτελούνταν από τους Γιάννη Χατζησόγλου, Γιάννη Γιοκαρίνη, Γιώργο Καλαϊτζόγλου και Ανδρέα Τσαντά.

Μαζί τους συμφώνησα να δημιουργήσουμε το 1974 μία νέα μπάντα που είχε την επωνυμία «ΗΛΙΑΣ ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ - 2002». Το όνομα 2002 GR επιλέχθηκε μεταγενέστερα, το 1982.

Όσον αφορά το όνομα-αριθμό, βγήκε από το αυτοκίνητο BMW 2002, που είχε ένας φίλος μου. Μου άρεσε πολύ ο αριθμός γιατί διαβάζεται και ανάποδα. 

«Tι κι αν είμαστε παιδιά των λουλουδιών/ στην καρδιά υπάρχει αγάπη ολωνών», τραγουδούσατε στα Τα παιδιά των λουλουδιών από το ντεμπούτο άλμπουμ των 2002, Πόλα. Σε ποιο βαθμό ταυτιζόσασταν με το κίνημα της «flower power»;

Ευτυχώς ή δυστυχώς, στη ζωή μου ταυτίστηκα με όλα τα κινήματα, με άλλα λιγότερο και με άλλα περισσότερο. Σαν νέος της εποχής εκείνης επηρεάστηκα σε καλό βαθμό από το κίνημα των λουλουδιών.

«Κράτησέ με σφιχτά/ μοναχός του κανείς δεν νικά», ακούγεται στο Ίσως αύριο να ’ναι αργά από το ίδιο άλμπουμ. Πιστεύατε ανέκαθεν στην αξία και τη δύναμη του συλλογικού πνεύματος;

Βεβαίως. Πάντα η συλλογικότητα έχει μεγάλη δύναμη.

«Κοίτα κι απ’ τις δυο μεριές/ μη νομίζεις οι καρδιές του κόσμου θα’ ναι πάντοτε κλειστές», ελπίζετε στο Κοίτα κι απ’ τις δυο μεριές. Δικαιώθηκε αυτή η ελπίδα στις κατοπινές δεκαετίες ή αποδείχτηκε αφελής;

Αφελής δεν αποδείχτηκε, αλλά ούτε και δικαιώθηκε πλήρως. Το σώφρον πάντως είναι να κοιτάς και από τις δύο μεριές. 

«Σιδερένιε άνθρωπε/ βίαιε και απάνθρωπε/ ψάχνεις να βρεις τη σιγουριά/ και σε σαπίζει η σκουριά», διαπιστώνετε στον Σιδερένιο Άνθρωπο από τον ομώνυμο δίσκο-ορόσημο. Mισό αιώνα μετά, γιατί είναι αυτός ο ανθρωπότυπος κυρίαρχος;

Νομίζω ότι μετά από τόσα χρόνια δεν έχει αλλάξει τίποτα όσον αφορά το συγκεκριμένο στίχο που παραπέμπει από τον προσωπικό χαρακτήρα μέχρι τον πόλεμο.

Η αξέχαστη φίλη μου Σάσα Μανέτα ήξερε τότε τι στίχους έγραφε. Ήταν μπροστά από την εποχή της.

Ωστόσο, δε θεωρώ κυρίαρχο τον χαρακτήρα του «σιδερένιου ανθρώπου». Αν πρέπει να ορίσουμε κάτι ως «κυρίαρχο», αυτό είναι μόνο το πνεύμα. 

«Πολέμησα μες στη ζωή τις τόσες αδικίες/ γύρισα κόντρα στον καιρό την πλάτη στις κακίες/ πολέμησα καταμεσής στα πάθη και στα μίση/ και έψαξα στα προβλήματα για τη σωστή τη λύση», εξομολογείστε στο Είπαν πως είμαι ήρωας.

Βρήκατε τη «σωστή λύση» για τα περισσότερα προβλήματα; Ποιον θα αποκαλούσατε «ήρωα» στις μέρες μας;

Πιστεύω ότι ο μοναδικός ήρωας σήμερα είναι ο ταπεινός άνθρωπος, που από την ώρα που γεννιέται μέχρι την ώρα που φεύγει, αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια και υπομονή τα προβλήματα της ζωής, αν και αυτά καμιά φορά είναι αξεπέραστα.

«Κι εσύ που μιλάς για αγάπη για ειρήνη και θρησκεία/ εσύ προσπερνάς πόσοι χάνονται στα υπόγεια δεν κοιτάς», σχολιάζετε στο Μετρό. Είναι η υποκρισία από τα βασικά χαρακτηριστικά της εποχής μας - κι όχι μόνο των θρησκευόμενων;

Είναι γενική η υποκρισία πλέον. Οι περισσότεροι κοιτάν μόνο το προσωπικό τους συμφέρον, αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο αλλά και για τις αξίες που τους περιτριγυρίζουν. 

Έχοντας διανύσει μια μακρά δημιουργική διαδρομή, νιώθετε κατ’ αρχήν ικανοποίηση και πληρότητα ή υπάρχει κάποιος καημός, κάποιο απραγματοποίητο όνειρο, κάποια ματαίωση, κάποια πικρία;

Δε νομίζω μετά από τόσα χρόνια συνεχούς πορείας στα μουσικά δρώμενα της χώρας μου να μην είμαι ευγνώμων, αλλιώς, αν καταλάβαινα κάτι διαφορετικό, θα είχα σταματήσει πιο νωρίς. 

Πώς ορίζετε την επιτυχία, την οποία σίγουρα έχετε απολαύσει, σε ένα πιο υπαρξιακό επίπεδο;

Την επιτυχία δεν την κάνουν συγκεκριμένα άτομα. Η επιτυχία πηγάζει από τον κόσμο και όχι από κλειστά γραφεία και κλίκες. Ο κόσμος έχει πάντα τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

Άρα, εφόσον σε επιβραβεύει, οφείλεις να τον σέβεσαι και να τον ευχαριστείς. Υπάρχουν επιτυχίες και «επιτυχίες». Αυτό που μετράει είναι η διαχρονικότητα. Για εμένα αυτό είναι η πραγματική επιτυχία, η διάρκεια του χρόνου. 

Στις 11 Ιανουαρίου βάζετε μια (άνω) συναυλιακή τελεία σ’ αυτήν τη διαδρομή ζωής. Από την αλληλεπίδρασή σας με μουσικούς κι «απλούς» μουσικόφιλους νεότερων γενιών, τι αισθάνεστε ότι αφήνετε πίσω σας;

Θα απαντήσω αυτό που τόσα χρόνια έχω σαν αρχή. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει αυτό που νομίζει, αν το κάνει καλά. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ονειρεύεται. Ο καθένας πρέπει πάντα στη ζωή να προσπαθεί για το καλύτερο.

Πάντα υπάρχουν άξιοι μουσικοί και μη άξιοι. Πάντα υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες και μη καλλιτέχνες. Πάντα δε την κρίση την έχει ο κόσμος. Αυτός σε ανεβάζει και αυτός σε κατεβάζει.

Πιστεύω πως αφήνω πίσω μου αυτά που τόσα χρόνια δημιούργησα στιχουργικά και ερμηνευτικά και έχουν αντέξει στον χρόνο. 

Ευχαριστώ θερμά τον Ηλία Ασβεστόπουλο για τις μεστές απαντήσεις του και για την παραχώρηση της φωτογραφίας του που συνοδεύει το κείμενο.

Η αποχαιρετιστήρια συναυλία του Ηλία Ασβεστόπουλου και των 2002 GR πραγματοποιείται το Σάββατο 11 Ιανουαρίου στο Κύτταρο Live Club (Ηπείρου 48 & Αχαρνών).

Συμμετέχουν: Άγγελος Ανδριώτης και Orizontes. Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00.