Ένα χρόνο πριν, στις 4 Απριλίου του 2012, ο Δημήτρης Χριστούλας επέλεγε να δώσει τέλος στη ζωή του αυτοπυροβολούμενος, πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα αφύπνιζε μια κοινωνία παραιτημένη, φοβισμένη και διαβρωμένη από ένα βαθύ ατομικισμό. Την ίδια στιγμή, οι φορείς των πολιτικών που τον εξώθησαν σε αυτή την ενέργεια και οι μηντιακοί απολογητές τους, οι ηθικοί αυτουργοί χιλιάδων ακόμη σιωπηλών "αυτοκτονιών", επιχειρούσαν να αποπολιτικοποιήσουν την επιλογή του, εγκαλώντας όσους αναδείκνυαν αυτή της τη διάσταση ως ασεβείς κάπηλους.
Ένα χρόνο μετά, στις 4 Απριλίου του 2013, ένα διακριτικό και λιτό "μνημόσυνο" τελέστηκε στο σημείο της αυτοκτονίας του, στην πλατεία Συντάγματος. Παρόντες, οι στενοί συγγενείς και μερικοί φίλοι. Λίγα λουλούδια, σαν κατευόδιο, αφέθηκαν με αγάπη και τρυφερότητα στον γέρικο πλάτανο. Η κοινωνία που ο Δημήτρης Χριστούλας οραματιζόταν να αφυπνίσει, θορυβωδώς αμνήμων και απούσα. Και ο θάνατός του, ακόμη αδικαίωτος. "Τίποτα δε διαπερνά τη συνείδησή τους", θα πει με πίκρα μια οικογενειακή φίλη. Κι έχει δίκιο. Δυστυχώς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου